Dit is een type vastgoed dat naar aard, omvang en inrichting hoofdzakelijk is bestemd voor het doel waarvoor het is opgericht. Dit betekent dat het vastgoed in beginsel niet eenvoudig alternatief aanwendbaar is zoals bijvoorbeeld bij kantoor- of bedrijfsruimte en in redelijkheid moet voort te zetten zijn nadat de huidige eigenaar het bestuur heeft overgedragen.
Exploitatiegebonden vastgoed wordt ook wel vrijetijdsvastgoed of ‘leisure estate’ genoemd. Voorbeelden van exploitatiegebonden vastgoed zijn: hotels, bioscopen, bungalowparken, pretparken, commercieel geëxploiteerde musea en grote horecabedrijven als discotheken en conferentiecentra. Het vastgoed wordt getaxeerd door onder andere gebruik te maken van de managementprestatie van de exploitant. Bovendien vindt benchmark plaats met kerngegevens van prestaties van andere exploitanten in dezelfde categorie. Veelal vindt de taxatie plaats met hulp van de accountant die de jaarstukken overlegd en er eventueel toelichting op geeft. De taxatiemethode is specialistisch omdat diepgaande kennis op uiteenlopende deelgebieden wordt verlangd van de taxateur.
Taxatiemethoden om dit type vastgoed te waarderen zijn onder andere:
- gross operating profit (gop)
- discounted cashflow (dcf) en
- dekkingswaardemethode
